Podziemna Trasa Turystyczna
Opis:
Podziemna Trasa Turystyczna w Bystrzycy Kłodzkiej przy ul. Kupieckiej 4a
Cena biletu normalnego 15,00 zł
Cena biletu ulgowego 10,00 zł
po uprzednim kontakcie z Centrum Informacji Turystycznej w Bystrzycy Kłodzkiej, Plac Wolności 17, tel. 726-740-313
Czynna:
X - IV: poniedziałek-sobota w godz. 10:00 - 15:00
V - IX: poniedziałek-piątek w godz. 10:00 – 16:00, sobota 10:00 - 15:00
od 19.V. do 31.VIII w niedzielę w godz. 10:00-15:00
Więcej informacji:
W drugiej połowie 1999 roku na terenie porozbiórkowym po byłym więzieniu i w rejonie ulicy Kupieckiej zaczęły ujawniać się coraz częściej zapadliska, które jednoznacznie świadczyły o istnieniu w podłożu nieznanych dotychczas wyrobisk podziemnych.
Ekspertyzę w tej sprawie opracował Zespół Naukowy z Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, a zalecane prace badawczo-poszukiwawcze i udostępniające wykonało specjalistyczne Przedsiębiorstwo Robót Rewaloryzacyjnych
w Bystrzycy Kłodzkiej.
W 1999 r. w miejscu powstałego dużego zapadliska zgłębiono pierwszy szybik, w którym na głębokości 6 m natrafiono na nieznane dotychczas, duże sklepienie komory, stanowiące podziemną część wyburzonego więzienia.
W rejonie tym występują dalsze ciągi komór i korytarzy podziemnych, a także dwu lub trzykondygnacyjne podziemia.
W zaistniałej sytuacji zrodził się pomysł utworzenia Podziemnej Trasy Turystycznej, która pozwoliłaby zachować dla potomności część oryginalnych i charakterystycznych ciągów wyrobisk podziemnych zabytkowej Starówki.
W 2002 roku udostępniono część Podziemnej Trasy Turystycznej o powierzchni 350 m2.
Kolejne prace adaptacyjne przeprowadzono w latach 2019-2023. Podziemna Trasa Turystyczna stanowi komory starego browaru i pomieszczenia wyburzonego w latach 60-tych XX wieku dawnego więzienia.
Właścicielem browaru i właścicielem kwartału miejskiego był Kastner tutejszy przedsiębiorca.
Z analizy materiałów archiwalnych wynika, że w większości była to zabudowa gospodarcza i magazynowa.
Browar pierwotnie drewniany stał przy ratuszu, słodownia znajdowała się na przedmieściu. Rzemieślnicy – piwowarzy
i słodownicy – zajmowali się techniczną stroną produkcji, a wyszynk odbywał się kolejno w poszczególnych domach, głównie przy rynku. Właściciele informowali o tym poprzez zawieszenie specjalnego znaku. Inny znak mówił o kończącym się zapasie tego cenionego i sprzedawanego szeroko poza granicami miasta trunku. Piwo bystrzyckie i kłodzkie słynne było w średniowieczu i konkurować mogło nawet ze świdnickim. Uprawy chmielu znajdowały się prawdopodobnie na dzisiejszej Górze Floriańskiej, zwanej Chmielową.
W księdze miejskiej z lat 1398 -1497 znajdują się zapisy świadczące o tym, że mieszkańcy Bystrzycy Kłodzkiej zajmowali się w większości rzemiosłem, w ramach którego najbardziej rozwinięte było sukiennictwo oraz warzenie i wyszynk piwa. Prawo wyłącznej sprzedaży piwa w promieniu jednej mili od miasta było, potwierdzonym przez kolejnych władców, przywilejem miast ziemi kłodzkiej. Monopol piwowarski gwarantowano wszystkim posiadaczom domów
w obrębie murów miejskich.
Początkowo w roku 1852 za cenę 1740 talarów miasto rozwiązało zobowiązania i przywileje między sobą a komuną browarniczą (wspólnota właścicieli domów browarniczych). Ponieważ znajdujący się przy ratuszu browar groził zawaleniem i według proponowanej budowy ratusza powinien być przeniesiony gdzie indziej, po dużych trudnościach za 950 talarów został sprzedany dom numer 104 i przeznaczony na browar. Na początku października 1852 roku w nowym browarze przygotowywano pierwsze warzenie piwa. Już w 1854 roku zebrali się członkowie wspólnoty browarniczej, aby rozwiązać dotychczasowy wyszynk piwa i ograniczyć go do 3 określonych domów. Nie ucieszyło to jednak starych mieszczan. Spożycie powoli malało, a w końcu roku 1865 wspólnota browarnicza przystąpiła z powodu małych obrotów do sprzedaży swej własności. Nabył ją 6 kwietnia za 4860 talarów mistrz browarniczy Albert Marx. Były to: browar przy ulicy Kupieckiej, słodownie przed Bramą Wodną wraz z ogrodem, jak również cały sprzęt browarniczy. Dochód ze sprzedaży został sprawiedliwie podzielony między członków wspólnoty, która natychmiast się rozwiązała.
W 1833 roku przy ulicy Kupieckiej w obrębie istniejącego browaru zaprojektowano i wybudowano budynek miejskiego więzienia. Już kilkanaście lat później w 1850 roku projektowana była jego rozbudowa.