Tężnie solankowe
Opis:
W ciągu pieszym prowadzącym do źródła Bełkotka na rozwidleniu Alei Naftowej i Alei Wincentego Pola w Iwoniczu-Zdroju zostały zlokalizowane cztery drewniane wolnostojące tężnie solankowe. Każda z tężni jest o wymiarach 8,00 m długości, 1,00 m szerokości i 4,00 m wysokości wypełnione tarniną wierzbową.
Tężnie solankowe mają bardzo długą historię. Początkowo służyły do zwiększania gęstości solanki i produkcji soli kuchennej. Z czasem, w miarę rozwoju innych technologii jej wytwarzania, tężnie zaczęły pełnić przede wszystkim rolę leczniczą, zwłaszcza po odkryciu, że wokół nich tworzy się specyficzny mikroklimat przesycony cennymi mikroelementami.
Tężnia jest to urządzenie lecznictwa uzdrowiskowego służące do wytwarzania wokół niej aerozolu leczniczego, powstającego na skutek obciekania wody leczniczej przez konstrukcję z drewna i gałązek (zazwyczaj tarniny) oraz jej parowania na skutek działania wiatru i temperatury.
W iwonickiej tężni zastosowano, dzięki uprzejmości Uzdrowiska Iwonicz S.A, mineralną wodę leczniczą „Elin 7”, której właściwości medyczne potwierdzone są świadectwem, wydanym w trybie ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o lecznictwie uzdrowiskowym (…).
Nowo oddana do użytku tężnia jest znakomitym uzupełnieniem walorów leczniczych uzdrowiska.
Mikroklimat powstały wokół tężni, dzięki zawartości w aerozolu wodorowęglanów, chlorków, sodu oraz jodków, sprzyja profilaktyce i leczeniu nieżytu górnych dróg oddechowych, zapalenia zatok, rozedmy płuc, nadciśnienia tętniczego, alergii i ogólnego wyczerpania.
Walory lecznicze mikroklimatu wokół tężni porównywane są z korzyściami, jakie daje spacer nad brzegiem morza, zaś solanka zawiera nawet mniej zanieczyszczeń niż woda morska. Proces tzw. tężenia jest jednak uzależniony od pogody. Najintensywniejsze parowanie solanki następuje w czasie słonecznego i wietrznego dnia, najmniejsze obserwuje się, gdy pada deszcz. Nocą zanika niemal zupełnie.